Marvella Bleniã *

Baş Şifacı Mesaj Sayısı : 14 Kayıt Tarihi : 11/05/09

Arkadaşlığin her şeyden üstün tutulduğu bir yaşta, tüm arkadaşları tarafından yanlız bırakılmıştı. Üatelik gerçeklik ihtimali olmayan bir iftira yüzünden işitmediği kötü laf da kalmamıştı. Yine de yitirmiyordu umudunu. Bir gün her şeyin açığa kavuşacağını biliyor ve o günü bekliyordu. Büyük salonda hâlâ yan yana oturduğu eski candostlarına imrenerek dolduruyordu yemek saatlerini. Gün içinde ise ders çalışıyor ve mümkün olduğunca odasına girmemeye gayret ediyordu. En çok neyi özlediğine ise karar verememişti. Michael'in esprilerini mi, Angelina'nın melankolisini mi, Tim'in sevecek hareketlerini mi özlemişti? Cevabını bilmediği ama yine de her gün sorduğu bu soruyu sormaktan vazgeçtiği gün her şey değişecekti.

***

Kış mevsiminin en soğuk günlerinden biriydi. Ortak Salonda camlar adeta buz kaplamıştı ki Marvella'ya göre orayı seyretmek bile içini üşütüyordu. Isınma ihtiyacı hissettiğinde ayakları onu şömineye götürdü ve şöminenin karşısındakiş koltuğa kıvrıldı. Kısa bir süre sonra yanan odunların çıkartığı sesi dinleyerek kendinden geçti.
" Canın cehenneme Penny! Bunu daha önce söyleyemez miydin? "
Sessizliğin yok olduğu Ortak Salonda, uzandığı koltuktan doğrulan Marvella, şaşkınlıkla olup biteni kavramaya çalışıyordu. Bir zamanlar en iyi arkadaşı olan Tim, Penolope'ye bağırıyordu. Yüzü kıpkırmızı olmuş, yanlız sinirlendiğinde oluşan ifade belirmişti yüzünde. Penolope ise pişmanlık dolu bakışlarla etrafını süzüyor ve sıra Tim'e geldiğinde " Affet beni. " dercesine bakıyordu. Uzun süre sadece olup biteni seyreden Marvella ise oturduğu yerden kalkıp Tim'in yanında belirmişti. Koruduğu sessizliği bozacak olmanın verdiği huzursuzlukla kıvrandı.
" Tim, neler oluyor? "
Sesi çatlamış, elleri terlemeye başlamıştı. Olayın ne olduğunu bilmese de heyecanlandığı kesindi. Vücudu tuhaf sinyaller veriyordu konunun onunla ilgili olduğunu belirtmek istercesine. En son böyle hissettiğinde Emily tarafından iftiraya maruz kalmış olduğundan korkuyordu da. Ama beklenmedik bir gelişme ile irkildi. Tim'in soğuk dudakları, Marvella'nın sıcak dudaklarıyla buluştu ve çekilen tüm sıkıntıları unutturdu adeta.
" Özür dilerim. Çok özür dilerim. "
Hâlâ ne olduğunu ve neden bunları yaşadığını keşfedememiş olsa da yanlız geçirdiği üç ayı unutmuştu. Eski huzuruna ve neşesine kavuştuğunu hissediyordu. Kalbi heyecandan yuvasından çıkacakmış gibi atıyor, elleri ona ayak uydurmak istercesine terliyordu. Yüzünün utançtan kırmızı olduğuna emindi. Yine de utangaç Marvella'yı bir kenara bırakmanın zamanı geldiğini düşünüyordu.
" Göl kenarına gidip konuşalım. Ne dersin? "
Elini, Tim'in elleri ile birleştirmişti. Kendindeki bu ani değişime emin olamayarak O'nun onaylarcasına solladığı başını görüp harekete geçti. Göl kenarına kadar Tim'in elini hiç bırakmadan yürüdü ve bir ağacın gövdesine yaslanarak konuşmaya başladı;
" Şunu bilmeni isterim ki son derece sakinim. Ama takdir edersin ki birden beni öpüyorsun ve bende anlamıyorum. Hem sonra günlerdir yüzüme bakmazken neden şimdi bunlar oluyor? "
Sesinde güven ve cesaret vardı. Mutluluktan çıldırsa da bir yarı içini kemiriyordu yanlış anlama ihtimaline karşı. Üstüne kalın bir şey giymediğinden üşüyor ve hatta titriyordu. Ama bunu hiç umursamıyor, her şeyin bu gün olup bitmesini diliyordu ve ne olursa olsun Tim'i affedeceğine emindi. Tim ise pişman olduğunu belli eden bir ifade takınmış, konuşmak için can attığını gösteriyordu.
" Biz en son burada konuşuyorduk, her şey olup bitmeden önce yani. Sana benimle sevgili olup olmayacağını soracaktım. Çünkü uzun zamandır sana aşığım. Durdurulamaz boyuta ulaşmış sevgimi Emily iftirası ile dizginledi ama ben günlerdir susuz kalmıştım Marvella. Anla beni. Seni hâlâ seviyorum. "
O bildik, aşık oluncak ses tonuyla konuşmuş ve gözlerini Marvella'nınkilere dikmişti. Gözlerinde o acı çekermiş gibi olan ifade yerini umud dolusuyla değiştirmişti. Bir cevap bekliyordu genç kızdan. Olumlu ya da olumsuz bir cevap... Ama Marvella'nın tepkisi yine normalden farklı olmuştı. Dudaklarını yavaşça Tim'inkilere bastırdı ve dudakların bedenlerinden farklı şekildeki rahatlığına bıraktı kendini. İlk öpücüğününün tabularını yıktığı bir günde, tüm acılarından arınmışken olmasının sevinci, mutluluk, cesaret ve aşk vardı içinde ağır basan. Verebileceği en güzel cevabı vermişti çünkü. Arkadaşsız kaldığını düşündüğü bir anda aşka kavuşmuştu.

Not: Daha uzun aslında ama bu kadarını ekledim sadece.

Konu: Geri: Marvella Bleniã * Salı Mayıs 12, 2009 8:14 pm

Açıklamaya gerek duymuyorum. Güzel olmuş aslında a bazı yerleri çabuk geçmişsin.

90

» Marvella Bleniã *
» Cynthia Bleniã
» Cynthia Bleniã